Στα αρχαία ελληνικά, η συναίρεση φωνηέντων -άω έδωσε στα ρήματα την κατάληξη -ῶ (τιμάω/τιμῶ).
Σήμερα, αυτό το φαινόμενο έχει αντιστραφεί και τείνει να γενικευτεί (αγαπώ/αγαπάω, γελώ/γελάω, μιλώ/μιλάω, περνώ/περνάω, φυλώ/φυλάω κ.τ.λ.).
Μόνο μερικά ρήματα αντιστέκονται σ’ αυτή την αλλαγή (αντλώ, ασκώ, τηρώ, τιμώ, φοιτώ κ.τ.λ.) και κυρίως σύνθετα (δανειοδοτώ, διαφιλονικώ, εκτιμώ, ομολογώ, συμπαθώ, συντελώ, υπερτερώ κ.τ.λ.).
![Aucun texte alternatif disponible.](https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/18274821_1297875620320134_7088897108081139172_n.png?_nc_cat=0&oh=b9395610082dcb81e94731629a6d205b&oe=5B897E0A)