Editions Rosgovas

1. Ο συλλαβισμός των λέξεων
Οι λέξεις θα πρέπει να κόβονται εκεί που κόβεται φωνητικά η συλλαβή, διότι η προφορά της ελληνικής γλώσσας, όπως και των περισσότερων γλωσσών, είναι συλλαβική. Ο κανόνας « οι λέξεις κόβονται όταν από την επόμενη συλλαβή αρχίζει ελληνική λέξη » είναι άνευ περιεχομένου.
Προσέξτε την προφορά: Όταν λέμε « το σπίτι μου » [to’spitimu], η προφορά του [s] είναι διακριτή όχι με το φωνήεν που προηγείται, αλλά με το σύμφωνο που ακολουθεί. Αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχει φωνητική ένωση.
Αντίθετα, όταν προφέρεται η λέξη « ασπίδα » [as’piδa], η προφορά του [s] είναι τελείωμα της συλλαβής [as] και όχι αρχή της συλλαβής [spi].
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα τα οποία θα μπορούσαν να καταγραφούν σε μια διδακτορική διατριβή.

2. Οι δίφθογγοι αυ, ευ και η λόγια ηυ
Οι δίφθογγοι αυτοί είναι κατάλοιπα μιας διαχρονικής γραφής. Σήμερα, δεν αποφέρουν σχεδόν τίποτα στην ελληνική γλώσσα, εκτός από τη δίφθογγο « ευ » η οποία υπάρχει ως λέξη (ευ ζην) και ως πρώτο συνθετικό λέξεων (εύλογος). Αν και, σε μερικές λέξεις, τείνει να αντικατασταθεί (ευχαριστώ – φχαριστώ).
Το πρόβλημα των διφθόγγων είναι πως δεν έχουν σταθερή προφορά (άλλοτε προφέρονται αβ/εβ και άλλοτε αφ/εφ) και πως δεν επιτρέπουν, όταν ακολουθούνται από φωνήεν, το σωστό κόψιμο της λέξης (η λέξη « ευαρεστώ » κόβεται φωνητικά [e.va.rεs.to]).

3. Τα διπλά σύμφωνα
Τα διπλά σύμφωνα δεν προφέρονται στα σημερινά ελληνικά. Αν θεωρήσουμε πως έχουν μια χρησιμότητα στις σύνθετες λέξεις (π.χ. συλλογικός, σύμμαχος, συμμετρία, σύννομος κ.τ.λ.), ποια είναι η χρησιμότητα του διπλού « λ » στη λέξη Βρυξέλλες; Στα γαλλικά, η χρήση του διπλού « l » (Bruxelles) είναι απαραίτητη διότι διαμορφώνει την προφορά του « e ». Στα ελληνικά όμως;

4. Οι φθόγγοι [mp] και [nt]
Αν κάποτε η ελληνική προφορά ενσωματώσει αυτούς τους φθόγγους, δεδομένου του ότι η γραφή « μπ » αντιστοιχεί στον φθόγγο [b] και η γραφή « ντ » αντιστοιχεί στον φθόγγο [d], με ποια γράμματα θα απεικονίζονται;