Στα αρχαία ελληνικά, η συναίρεση φωνηέντων -άω έδωσε στα ρήματα την κατάληξη -ῶ (τιμάω/τιμῶ).
Σήμερα, αυτό το φαινόμενο έχει αντιστραφεί και τείνει να γενικευτεί (αγαπώ/αγαπάω, γελώ/γελάω, μιλώ/μιλάω, περνώ/περνάω, φυλώ/φυλάω κ.τ.λ.).
Μόνο μερικά ρήματα αντιστέκονται σ’ αυτή την αλλαγή (αντλώ, ασκώ, τηρώ, τιμώ, φοιτώ κ.τ.λ.) και κυρίως σύνθετα (δανειοδοτώ, διαφιλονικώ, εκτιμώ, ομολογώ, συμπαθώ, συντελώ, υπερτερώ κ.τ.λ.).
στα ελληνικά